
درمان اختلال شخصیت مرزی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به دلیل رنج عمیقی که از مشکلات میانفردی خود و بیثباتی و تزلزل احساساتشان میبرند، از انگیزه بالایی برای شرکت در دورههای رواندرمانی برخوردارند. این افراد به دلیل آسیبهای عمیقی که در طول رشد دیدهاند، در مواجهه با عوامل اضطرابزایی که باعث آشفتگی هیجانی آنها میشود، الگوهای رفتاری پرخطر و یا تکانشی از خود نشان میدهند. برخی رویکردهای رواندرمانی همچون رفتار درمانی دیالکتیک ممکن است تمرکز خود را بر شناسایی این عوامل اضطرابزا گذاشته و فرد را به سمت کنترل نشانهها و پیامدهای این عوامل هدایت کند. اما برخی دیگر از رویکردها با نگاه تحلیلی و عمیقتری به بررسی آسیب ها میپردازند و معتقدند برای درمان نشانههای بیماری لازم است بینش فرد درمورد پویشهای درونروانی، بینفردی و ریشه مشکلاتشان افزایش یابد و در فرآیند ارتباط درمانی با درمانگر (به عنوان یک دیگری نسبتا سالم و ایمن)، مراجع میتواند ظرفیتهایی که طی دوران اولیه زندگی در او آسیب دیدهاند را بازسازی کند.